ARAF

Yazar : Çiğdem AKIN Blog Ekibi

 

ARAF

“*segui il tuo corso, e lascia dir le genti”

SEN KENDİ YOLUNDAN GİT, BIRAK DİĞERLERİ KONUŞSUNLAR

 

Gitmek mi zor, kalmak mı?

Yapmak mı kolay, yoksa konuşmak mı?

“**-Şu durmadan kurulup dağılan evrende”, cehennemle cennetin arafında yaşamak mı seçtiğin?

Aslını inkar edenler gibi, bedeni yeniden tanımlayanlar da donmayacak mı cehennemin buzullarında? Yoksa eşsiz cennet bahçelerini bu başkaldıranlar mı dolduracak?

doğar doğmaz ölmeye çaban bundan mı?

ölüm ve doğum mutlak gerçek ise yaşamak biraz da arada kalmak demek değil mi?

Sadece ölümden sonrasına aitse duaların, yolculuğunda kahkahalar olmayacak bilesin. Yanından geçip gidenlerin gözleri kör, kulakları duymaz, elleri dokunmaz olacak.

Bilesin ki bu adına yaşamak dedikleri arada kalmışlık deneyimi, ancak şarkılar söylediğinde büyütecek cennetin bahçelerini.

Demem o ki çocuk, hafifle, çoğalt kendini ve terket her ne miras aldıysan, düşünmeden.

Çünkü araf bir yolculuk değil, başlı başına bir deneyim aslında

ve tanrı en çok korkusuz kullarını sever.